.jpg)
Vita heeft haar plek gevonden door te ontdekken wat voor haar werkt: duidelijkheid, ruimte en samenwerken zonder poespas. Dit is een verhaal over je plek vinden en durven uitspreken wat je nodig hebt. Vita deelt dit open, omdat het haar veel heeft gebracht en omdat het anderen misschien kan helpen hetzelfde te doen.
Via Publiekracht werkt Vita sinds mei bij HLTsamen. Waar zij zich mee bezighoudt? Duurzaamheid! Ze beheert de energie-mailbox, begeleidt energiecoaches, ondersteunt tuinambassadeurs en organiseert informatie avonden. Een functie waar haar passie voor duurzaamheid mooi in terug komt, want daarin voelt Vita zich thuis.
Binnen haar rol gaat het niet om de grote beleidsplannen, maar om hoe mensen zich in hun eigen huis en tuin bewegen, welke keuzes zij maken en welke vragen zij hebben.
“Het mooiste is wanneer iemand ineens begrijpt wat hij of zij kan doen. Dat moment dat er iets landt. Dan kan iemand verder.”
Vita vertelt open dat ze een vorm van autisme heeft. Niet als verantwoording en niet als label, maar omdat het haar manier van kijken naar de wereld beïnvloedt.
“Voor mij betekent autisme dat ik sommige dingen niet zie of niet oppik. Vooral als dingen niet direct worden gezegd. Dan kan het gebeuren dat ik heel hard werk aan iets, en dat het uiteindelijk niet is wat bedoeld werd. Dan praat je langs elkaar heen.”
Voordat Vita bij HLT kwam, werkte ze in twee andere gemeenten. Leerzame omgevingen, maar niet altijd passend. Niet omdat het werkzelf moeilijk was, maar omdat er soms tussen de regels door gecommuniceerd werd. Dit is iets waar Vita haar hele leven al tegenaan loopt. Bij HLT ervaart ze dit nu gelukkig niet en voelt ze zich meer begrepen.
“Voor mij werkt het het beste als mensen gewoon zeggen wat ze bedoelen. Wat is het doel? Wat moet ik doen? Wanneer is het goed? Als dat duidelijk is, kan ik groeien en meedenken. Bij HLT vond ik dat. Mijn collega’s hier zijn heel recht-toe-recht-aan. Ze zeggen waar het op staat. Dat vind ik heel fijn.”
Wat Vita zo interessant vindt, is dat duurzaamheid geen simpele kwestie is van goed of fout en dualiteit die hier soms bij komt kijken.
“Zonnepanelen helpen heel veel, maar aan het einde van hun levensduur heb je ook afval. En elektrische auto’s lossen fossiele brandstof op, maar dan heb je weer lithium. Die spanningen vind ik interessant.”
Het gaat haar niet om één perfecte oplossing, maar om blijven kijken, onderzoeken, begrijpen.
“Het is eigenlijk een puzzel die steeds verandert. En dat vind ik mooi.”
Mede door het ontwikkeltraject en de extra coaching vanuit PublieKracht vond Vita taal en richting binnen haar functie. Niet om zich aan te passen, maar om te leren over zichzelf en te mogen aangeven wat voor haar werkt. “Het was echt een steun in de rug. Gewoon iemand die zegt: je mag dit benoemen. Je hoeft het niet allemaal zelf op te lossen.”
Vandaag staat Vita sterk in haar rol. Ze voelt zich onderdeel van haar team en van de opgaven waaraan ze werkt. En ze deelt haarverhaal bewust. Met trots zelfs! Het gaat haar niet om autisme, niet om labels, niet om uitzonderingen. Het gaat om ruimte, wederzijds begrip en werken op een manier die klopt.
“Je hoeft niet overal te passen. Je mag je plek zoeken. En wanneer je hem vindt, merk je het.”